Gezin Blieck maakt gebruik van erfgoedlening voor verbouwen van hun historische woning

© SV

Negen jaar geleden ruilden Kristof Blieck, zijn echtgenote Inge Vos en hun twee zonen Robrecht en Reinoud, Zonnebeke in voor een authentieke woning in de Kasteelstraat in het charmante Oostvleteren. Door hun lopende verbouwproject worden ze meteen ook uitgeroepen tot pioniers van onze provincie. Het gezin maakte namelijk als allereerste gebruik van de erfgoedlening om het pand in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. “Een erg gebruiksvriendelijke lening die meteen ook een mooie aanzet is om een te renoveren woning in zijn historische waarde te herstellen.”

Huis met flinke voorgeschiedenis en eigen verhaal

Het gezin was al een tijdje op zoek naar een woning. “Echt uitgebreid was het aanbod op de huizenmarkt toen niet”, herinnert Kristof zich. “Een vriend uit Oostvleteren wees ons op de slagerswoning die te koop stond in zijn dorp. Vanaf het eerst moment dat we het gingen bezichtigen, was het liefde op het eerste gezicht”, vertelt Kristof. Het gezin heeft een voorliefde voor authenticiteit. “Een huis met een flinke voorgeschiedenis en een eigen verhaal heeft voor ons net dat ietsje meer. Bij de inrichting kozen we dan ook bewust niet voor een hypermoderne stijl. Zo behielden we de rustieke lambriseringen aan het plafond. Mijn lievelingsplekje in de woning? Ik heb er meer dan één, maar de klassieke schoorsteenmantel uit Belgisch rood marmer vind ik wel heel bijzonder.

Een extra doorslaggevend argument voor het gezin bij de aankoop van de woning was de landelijke omgeving. “Vleteren straalt alle goede eigenschappen die typisch zijn voor de Westhoek uit. Hier wordt er nog tijd gemaakt om van het goede leven te genieten. Het tempo ligt een stukje trager dan in Midden-West-Vlaanderen, waar het toch meer elk voor zich is. Samen met de buren delen we de liefde voor het charmante dorpszicht. Het dorp lééft meer dan ooit. Het bewijs zijn de vele handelszaken in het kloppende hart van het dorp. Zo liggen er op een boogscheut van elkaar een slagerij, een buurtwinkel en maar liefst twee bakkerijen”, klinkt Kristof enthousiast.

Emancipatie avant la lettre

Aan het huis gaat een lange geschiedenis vooraf. Kristof: “Oorspronkelijk, meer dan 100 jaar geleden ondertussen, moet het dienst gedaan hebben als notariswoning. Ook was het een tijdje in het bezit van het klooster, vermoedt men, waarna het omgetoverd werd tot café. Vóór wij het kochten was er een slagerij in ondergebracht. Zelf hebben we slagersvrouw Solange nooit gekend, maar de buren vertellen ons geregeld wat anekdotes over deze pittige dame, die fungeerde als ‘brugfiguur’ voor het ganse dorp. Nadat haar echtgenoot op vroege leeftijd overleed, stond ze helemaal alleen haar mannetje in de beenhouwerij. Van emancipatie gesproken!”, aldus Kristof.

Erfgoedlening voor geplande verbouwingen

Vanuit zijn vroegere job als educatief medewerker in het Memorial Museum Passchendaele in Zonnebeke, wist Kristof van het bestaan van de erfgoedlening af. “De aanvraag van de lening valt heel goed mee en is een mooie aanzet en aanmoediging om een historisch pand te moderniseren”, vindt hij. “Zelf moet je minimum 1/5^de van de verbouwingskosten inbrengen. Bovendien kun je lenen tegen 1 %, wat het een heel interessante formule maakt. Onze woning werd in een drietal fasen gebouwd, wat (nu) nog steeds te merken is

aan de drie verschillende soorten bakstenen. “Het hoofdgebouw werd opgetrokken rond 1900. Daarna werd in 1920 een eerste aanbouw bijgebouwd, gevolgd door nog een tweede aanbouw in de jaren ’60.

Nu we het pand de komende twee jaar opnieuw in zijn oorspronkelijke staat zullen herwaarderen, zal het geheel op zich ook mooier ogen”, vindt Kristof. “Verder worden de vloeren na isolatie volledig  opnieuw in hun eer hersteld, en ook de volledige kap van het dak gaat er van pan tot balk af, rekening houdend met de historische waarde. Foto’s van de oorspronkelijke voorgevel zijn er niet meer, maar ook die proberen we terug te brengen op de staat zoals die was. Het etalageraam – dat uit enkel glas bestaat – wordt vervangen door een raam en voordeur, wat niet alleen praktisch, maar zeker ook esthetisch een meerwaarde zal zijn. Zelf probeer ik – waar ik kan - ook mijn steentje bij te dragen in de verbouwingswerken. Echt een hobby is dat verbouwen niet. Noem het eerder een noodzakelijk kwaad”, lacht Kristof. “Maar dan wel een waar ik het nut van inzie en waar we lang rendement zullen uithalen”, voegt hij er nog aan toe.

© SV