De molen van Elverdinge

© SV

Brouwer Charles Vermeulen (92) en Eliane Thevelin (91) van de Ieperse brouwersfamilie Vermeulen hebben een hart voor erfgoed. In hun bezit is onder andere de molen in Elverdinge, die dateert van 1843. In de voormalige brouwerij in Ieper, tegenwoordig omgetoverd tot stijlvolle orangerie, hangt een fotokader van 18 mei 1997, de dag van de feestelijke inhuldiging van de gerestaureerde molen. “Een memorabele dag, waar we nog vaak op terugblikken”, aldus Eliane.

Hoe is de molen in jullie bezit gekomen?

Eliane: “Bij ons huwelijk in februari 1952 gingen Charles en ik bij de brouwerij in de Diksmuidestraat in Ieper wonen. Zelf ben ik geboren en getogen in Poperinge. Ik bracht mijn jeugd door in de woning waar tegenwoordig restaurant Pegasus gevestigd is. Charles daarentegen groeide op in Brussel. Zijn over-overgrootouders waren landbouwers in Elverdinge. In 1843 bouwden zij de windmolen. Op een bepaald moment bezaten zij een zestal wijkhuisjes, die ze verpachtten. Daarna verhuurden ze ook de molen jarenlang aan lokale molenaars. Gaandeweg werd de molen steeds hoger. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed de molen dienst als uitkijkpost. Hoewel de molen met zijn zes zolderverdiepingen al een spectaculair verzicht bood, bouwden de Duitsers er nog een verdieping op. Daarmee is de molen van Elverdinge de hoogste molen van Vlaanderen en in dat opzicht een uniek stuk”, aldus het echtpaar.

Zijn er bepaalde weetjes aan de molen verbonden?

“Enkele jaren voor de Eerste Wereldoorlog werden de molenwieken eraf gehaald en kwam er een dieselmotor in de plaats. Die is nog steeds aanwezig. In het woonhuisje is nog alle graanmateriaal bewaard gebleven. Zo is er een haverpletter, drie koppels maalstenen en een buil”, weet Charles. “Enkele jaren voor de Eerste Wereldoorlog begonnen mijn vader Leon en oom Charles handel te drijven in hop en nam Hector de brouwerij over in de Diksmuidestraat. Tijdens de oorlog vluchtten ze onder andere naar Rouen, waar veel Ieperlingen naartoe gevlucht waren. Toen mijn vader in 1919 naar Ieper terugkeerde, vond hij een stad in puin”, ondersteunt Charles zijn woorden met een foto van hun woonhuis in Ieper. Achteraf kreeg hij twee ‘medailles de la victoire’ uitgereikt. Charles: “Je ziet: enkel de façade met de deur en vier vensters waren overeind gebleven. Op straat viel er geen levende ziel te bespeuren en vanuit het huis kon je kijken tot aan het station, vertellen de familieverhalen. Dat de molen in Elverdinge toen intact gebleven is, mag dus een klein mirakel heten.”

Vraagt het veel energie of ‘slagkracht’ om de molen te onderhouden?

“Midden de jaren ’90 werd de molen geklasseerd als beschermd monument. Daarom lieten we de molen volledig restaureren. Gedurende een jaar werd de molen onder handen genomen. Tijdens het kaleien van de gevel stond hij volledig in de stellingen. Op 18 mei 1997 werd de molen plechtig geopend door de toenmalige schepen van toerisme, met muzikale omlijsting van de fanfare van Elverdinge. Het werd een feestelijke dag waarop de hele familie Vermeulen aanwezig was. Onder heel wat lokale belangstelling lieten we de molen, na jaren stilstand, opnieuw draaien. In de komende jaren was de molen telkens één zondag per maand te bezichtigen. Fietstoeristen hielden er een tussenstop en genoten er van het adembenemende panorama. Jarenlang werd de molen netjes onderhouden door een gids die er in de buurt woonde. Tegenwoordig is de toeristische belangstelling voor de molen wat weggeëbd. Onze twee zonen, Edouard en Pierre, wonen beiden in het Brusselse. Pierre was tot voor kort notaris, terwijl Edouard een carrière heeft uitgebouwd met modemerk Natan. Daardoor zijn er ook van hun kant weinig plannen om de molen opnieuw te opwaarderen.”

© SV