Hemelse stilte aan de bosrand van Sint-Sixtus

© TG

Aan de rand van de Sint-Sixtusbossen in West-Vleteren vind je B&B “Het Pahilleke”. In een gerenoveerde hoeve kunnen de gasten van Patrick Gouwy en Hilde Hauspie genieten van de rust en pracht van de streek. Hun avontuur begon er in 1994.

“Toen Patrick en ik afstudeerden trokken we eerst naar Thailand, waar we ontwikkelingswerk als vrijwilliger in een landbouwproject verrichten. Ook onze kinderen werden er geboren. We besloten om terug te keren naar België en dezelfde dag dat we uit het vliegtuig stapten, passeerden we langs deze hoeve die te koop stond. Patricks ouders wonen hier 800 meter vandaan. Ikzelf kom uit Poperinge. We waren van plan om ons op het platteland te vestigen, maar dat kon om het even waar zijn. We werden verliefd op deze hoeve en namen er onze intrek. We hebben wel heel wat gerenoveerd. 14 jaar terug beslisten we om een B&B te beginnen. Het zou spijtig zijn dat anderen niet van de pracht van het gebouw en de streek zouden kunnen genieten.”

De hoeve dateert van 1906, hoewel er eerder al een gebouw op die plaats stond.

“Enkele jaren terug kregen we een Ferrariskaart cadeau waarop het domein staat. Ook toen was er een boomgaard. Onze fruitboomgaard werd in de jaren '90 toevallig ingeplant op dezelfde plaats als de oorspronkelijke honderden jaren geleden. De akker bolt wat en aan de zijkant staan wilgen. Ideaal dus! Ik probeer me ook meer in de geschiedenis te verdiepen. Blijkbaar speelde de hoeve een belangrijke rol tijdens de Wereldoorlogen waarbij onderdak werd geboden aan vluchters en deserteurs. Tijdens onze verbouwingen doken al enkele schatten op: In de schouw vonden we een boekje met citaten van Hitler en op zolder ontdekten we twee liefdesbrieven. Het verhaal hierachter hoop ik binnenkort te weten te komen. Deze zomer komt een familie logeren waarvan heel wat familieleden hier nog woonden of logeerden. Ik heb hen gevraagd zoveel mogelijk foto’s mee te brengen en ook verhalen te vertellen. Ik noteer ze met plezier zodat de geschiedenis van deze hoeve bewaard blijft."

Het Pahilleke heeft heel wat moois, waar geniet je het meeste van?

“Het geluid van de wind in de wilgen, dat is als muziek. En ook de ondergaande zon met heel wat verschillende dieren die stoeien langs de waterader die door het landschap snijdt is puur genieten. Soms kunnen gasten je nog eens herinneren aan mooie aspecten van de streek die voor ons normaal lijken. Zo is er de complete stilte. Ook het donker spreekt enorm aan, want er is amper straatverlichting. Op die manier kan je geweldige sterren zien. En dan is er ook de wijdsheid van het landschap. Ik zou denken dat er veel bebouwing is, maar voor veel gasten is dit quasi onbebouwd. Nederlanders noemen het hier ook “oud land”. Dit door de kronkelende wegen, de bomen die overal opduiken, zoals een eik in het midden van een wei. In Nederland is het landschap wat meer geordend.”

© TG